(This one’s for Bill)
Ο Νικ δούλευε χρόνια νύχτα. Όταν αποφάσισε να ανοίξει το δικό του μπαρ ήλπιζε να είναι γεμάτο κόσμο που χαμογελάει, φλερτάρει, κουνιέται ρυθμικά σε μουσικές τύπου Orchestral Manuevers in the Dark και γιορτάζει την ζωή πίνοντας και κάνα ποτηράκι παραπάνω. Δεν περίμενε να γίνει το άνδρο των αποτυχημένων. Τους θαμώνες του Kρυπτονίτη τους σιχαινόταν όλους.
Όλους εκτός από τον Ντόνυ Τσαρλς. Ο Ντόνυ πάντα έπινε όσο έπρεπε. Ο Ντόνυ μπορούσε να συζητήσει σχεδόν για τα πάντα και μάλιστα χωρίς να ρετάρει και να λέει ασυναρτησίες. Ο Ντόνυ είχε πλάκα. Ο Ντόνυ δεν εξέφραζε ποτέ την άποψη του για το πως μπορεί να πάει το μαγαζί καλύτερα. Ο Ντόνυ ομόρφαινε τον χώρο φέρνοτας τις ερωμένες του που και που. Ο Ντον παρότι άνεργος πάντα άκουγε τα προβλήματα που είχαν άλλοι θαμώνες στις δουλειές τους. Ο Ντόνυ δεν σπαζότανε. Ο Ντον είχε κατανόηση. Ο Ντόνυ δεν έχανε ποτέ τον έλεγχο.
Σχεδόν ποτέ.
“Ντον..είσαι καλά;”
Ο Ντον δεν αποκρίθηκε. Ήταν στο έκτο ποτήρι τζιν και πάντα έπινε μέχρι τρία. Η νύχτα αυτή ήταν διαφορετική. Όλα είχαν άλλο βάρος στην ψυχή του. Ήταν μόνος εδώ και ένα χρόνο. “Νικ βάλε άλλο ένα”. Ήταν τριάντα πέντε και ζούσε από και με τους γονείς του. “Νικ βάλε άλλο ένα”. Δεν είχε κουράγιο να ψάξει για δουλειά. “Νικ βάλε άλλο ένα”. Η παρέα του ήταν ο Νικ ο καραφλός μπάρμαν και αυτός ο ανεκδιήγητος o Τόνυ. “Νικ βάλε άλλο ένα”. Είχε να γράψει κάτι της προκοπής πάνω από 2 χρόνια. “Νικ βάλε άλλο ένα”. Οι πραγματικοί του φίλοι είχαν χωριστεί στα μήκη και στα πλάτη της Γης. “Νικ βάλε άλλο ένα”.
Τρεις σωματοφύλακες.
Τέσσερις εποχές.
Εννέα μούσες.
Δώδεκα ποτά.
“Νικ βάλε μου ένα κομμάτι στο youtube και θα φύγω… στο υπόσχομαι…”
Ο μπαρμαν τον κοίταξε με μίσος που πρόδιδε ότι τον ενέταξε στην λίστα των αποτυχημένων.
-Ποιο θες;
-Rano… Pano… από Mogwai
Παμ παμ παραραμ…..
“Κοίτα βιντεοκλιπάρα ρε μαλάκα…κοίτα…”
Παμ παραραμ
“Θα πάρω τηλ τον Τζακ τον κολητό μου στο Βέλγιο..”
Παραραραμ παμ…
“Δεν έχω καρτα..σκατά…πάρε βιντεοκλιπάρα ρε μαλάκα σου λέω….”
Παρραραραμ ραμ….
“Nτον..ώρα για νάνι..θα σε βοηθήσω εγώ να σηκωθείς..”
Το κρύο αεράκι τον έκανε να συνέλθει κάπως. Δεν ήθελε όμως να γυρίσει σπίτι. Ήθελε να σπάσει τις γαμημένες αλυσίδες που τον κρατούσαν στο έδαφος και να πετάξει. Καθώς το Ρανο Πανο έπαιζε στο μυαλό του ακόμα, ένιωθε να απογειώνεται και να απομακρύνεται. Από τα προβλήματα. Από την καθημερινότητα. Πετούσε όλο και πιο ψηλά όλο και πιο ψηλά.
Ο Nτον έπεσε σαν σακί πάνω στο πεζοδρόμιο. Αίμα έτρεξε από το κουτελό του.
Είχε πετάξει τόσο ψηλά, που το φεγγάρι έλιωσε τα κέρινα φτερά του.
Saturnalia 